Siedzę sobie wasnie w sali informatycznej i popisuję sobie in da blog. Heh... swiuję... Nudzi mi się. Kto to widzial, zeby w sobote siedziec w szkole?! W dodatku moj ukochany Black Jack nie przybyl dzis do budy (za daleko ma, cale 300m). Jejku, przypalowo, I miss him. Ale jeszce tylko trzy lekcje i do domciu, a wieczorem imprezka - jeeee!!! Tak więc kończę póki co, może wieczorem zbierze mi się na gębsze przemyślenia :-)
Ku uciesze nielicznych i rozpaczy większości powróciam na stronnice mego bloga. Powiem tak; wasne życie mnie raduje, a dolują nieszczęścia innych. Wczoraj mów wujek znalaz się w szpitalu. Chlip... a z rana jeszcze podrzuci mnie do LO... ;_; Je~ejku... wujciu, zdrowiej szybko... Ach... nie mogę pisać, no nie mogę... Może jutro sklecę parę senswownych zdań... 3majta się :-*
Ale teraz to mam poważną dillemę... Mianowicie jedna z panienek z mat – infu, co to przesiaduje ze mną na przerwach, jest (tak jak zresztą podejrzewałam) już nałogową narkomanką niestety. I co ja mam zrobić, hę? Udawać, że nic nie wiem, nic nie widzę? Być obojętną na to, co się z nią dzieje? Przecież ona gaśnie w oczach! I w dodatku jest tak ślepo zapatrzona w swojego chłopaka. Nie dam rady olać tego, że ona przychodzi do szkoły posiniaczona, blada. Ciągle jest smutna... Najpierw się trochę chowałam przed nią, bo co i raz mnie widziała, to się dosiadała – męczyło mnie to. Ale dziś spytałam ją czemu chce się ze mną qmpelkować, a ona mówi, że jestem jedyną osobą w budzie, która wydaje jej się bliska. No przecież nie mogłam tego zignorować... Jestem taka confused!!! Jejq, jejq, co ja mam robić? Jestem tylko małą Miką, świata nie zmienię. Ale nie chcę też, żeby ona cierpiała. Ach... idę się bić z myślami... L
Ale checa! Istna telenowela! Jak dziś zbiegałam z Kwarkową po schodach, to wpadła ona na mego Blacka. Jaco oczywiście się wkurzył i musiałam go udobruchać (Kwaruch też człowiek, a mój – mój miał chyba ochotę ją roznieść...). Patrzę, a kto stoi przy wejściu do budy? Maciunio, mój były chłop. Nie widziałam go fakt faktem od jakichś 3 miechów i muszę przyznać, zatęskniłam za nim. Z tym że sytuacja była dość niezręczna. Czworokąt (niekoniecznie miłosny) – ja, mój były, mój przyszły i kwarująca kumpelka... No to nieźle... Nadal jestem w głębokim szoku! Ach, co za dzień, życie jest nowelą... ;-)
Byłam wczoraj na imprezie u Anki. Dużo dawno nie widzianych znajomków się wbiło – jest dobrze! Z każdym tygodniem poza tym powiększa się grono moich znajomych i muszępowiedzieć, że cieszęsię z tego powodu, co nie zmienia faktu, że --> patrz poprzednia notka. Może ten, kto mnie czyta stwierdzi, że zaprzeczam sama sobie... Nie, ja po prostu tak czuję.
A teraz z innej beczki. Jestem zła. Zła, bo nie wiem, w jakim kierunku rozwinie się mój związek z Blackiem. Chociaż znamy się już dość, długo, to nadal nie na tyle, bym wiedziała, jaki będzie we współżyciu (niekoniecznie mam tu na myśli współżycie seksualne) ze mną. Jaco urodził się tego samego dnia (tylko parę lat później), co meine Mutter, co daje mi pewność, że mają wiele wspólnych cech, a tym samym wiem, że nie obejdzie się bez ostrych kłótni. I tego się obawiam... Boję się, że mogłabym powiedzieć coś co go zrani, zrobić coś, co zadecyduje o końcu naszego związku, który przecież nawet się w pełni nie zaczął.
Ale po co martwić się na zapas? Powinnam być happy, że mój – mój chce mnie i akceptuje taką, jaką jestem! J A propos akceptacji, to rozmawiałam z Plisią (qmpelą z klasy) i stwierdziła, że ja to dopiero jestem w Blacku zakochana. Nie chce mi się pisać, dlaczego doszłyśmy do takiego wniosku (a było to na informatyce), może kiedy indziej...